Wieprz Dwa Dwa, tu Wdowa Siedem Dziewięć, czy mnie słyszysz?

Tytuł tego wpisu to cytat z książki „Cel Namierzony” Damiena Lewisa i Paula Grahame’a. Brzmi znajomo? :) Wystarczy przejść się do najbliższej piaskownicy i posłuchać jak bawią się chłopcy. Ci też się bawili, tylko już zupełnie na poważnie…

To już druga książka wojenna, o której piszę na blogu. Co w tym najciekawsze – jak to się dzieje, że idzie chłop na wojnę, wraca i pisze książkę? Skąd oni mają takie uzdolnienia literackie? Przecież nie nauczyli się tego w szkole dla kadetów. Cóż… jakby to powiedział Paulo Coelho – „Najpiękniejsze historie pisze życie, ono jest muzą wszystkich pisarzy” (heheszki). Przesadziłem z tymi ich umiejętnościami pisarskimi, ale dryg mają. Krótkie zdania popychają akcję rychle do przodu i pomagają łyknąć lekturę jak soczek.

Dobra, dla porządku kilka konkretów. Sierżant Paul „Bommer” Grahame, to tak zwany JTAC, czyli człowiek-diabeł. Siedzi w środku bitewnego piekła i ogrania wsparcie powietrzne. Problem polega na tym, że jak się pomyli to zmyje z powierzchni ziemi swoich kumpli (to tak jak w piaskownicy zabrać najlepszemu koledze łopatkę). Nie wiem jak można wyrobić sobie aż tak stalowe nerwy. Mi na samą myśl latają świetliki przed oczami. Może takimi się niektórzy rodzą? A może człowiek nabywa taką umiejętność w ferworze walki? W sumie bardziej wierzę w to drugie – kto pamięta z czasów liceum „Inny Świat” ten wie jak człowiek potrafi się „przepoczwarzyć” w skrajnych warunkach i kiedy idzie o walkę o życie.

O wojnie moje pokolenie wie tyle, co o kulturze Mozambiku. Znamy ją jedynie z gier komputerowych, a co ambitniejsi może z lektur szkolnych, albo z filmów. Nie wiem należałoby to jakoś radykalnie zmienić, ale dla potrzeb samoświadomości czym tak naprawdę jest wojna warto przeczytać choć jedną książkę, którą pisze naoczny świadek. No do tego dorzuciłbym jeszcze „Full Metal Jacket” Stanley’a Kubricka i jesteście teoretycznymi specami w tej dziedzinie i możecie zaczynać wskrzeszać hipisowskiego ducha. Poza tym zobaczycie jak śmieszne robią się wszelkie strzelaninki i strategie w porównaniu z prawdziwym obliczem wojny.

Podsumowując:

• jeśli kochasz kino wojenne – przeczytaj obowiązkowo
• jeśli grasz w Counter Strike’a – przeczytaj koniecznie
• jeśli masz słabe nerwy – to kup tę książkę swojej dziewczynie, ona pewnie musi mieć silne, żeby z Tobą wytrzymać (akurat zbliża się Dzień Kobiet)
• jeśli nie czytasz książek, to nie czytaj dalej, nikt Cię nie zmusi. :)

Ten wpis powstał przy współpracy z Wydawnictwem Literackim.

Peace! Tomek.

---

O AUTORZE Cześć, nazywam się Tomasz Saweczko (aka Łysy, na insta @yourbaldy), z wykształcenia jestem matematykiem. Nie jestem ani pakerem, nie chodzę do kosmetyczki co drugi dzień, ani nie traktuję ulicy jak wybiegu. Zaś męskie dbanie o siebie, to dla mnie coś więcej niż tylko wygląd... Czytaj więcej!