Dlaczego nie robię już postanowień noworocznych?

Kiedy byłem mały, czyli jeszcze kilka lat temu (tzn. jakieś 15 kilo temu), pisałem na blogu tekst o tym „jak wytrwać w noworocznych postanowieniach”. To taki typ poradnikowego tekstu, który w piszącym wywołuje specyficzne uczucie. Uczucie, że pomaga się tak, jak umarłemu pomaga kadzidło.

Czy warto robić noworoczne postanowienia?

Może i warto, jeśli na kogoś działa magia zmieniającej się daty (na niektórych działa tak również poniedziałek albo nowy miesiąc). Jako ludzie lubimy takie rzeczy, tak jak gdy byliśmy dziećmi, lubiliśmy chodzić po niepękniętych płytkach. Ramy czy to geometryczne czy czasowe tkwią w nas gdzieś głęboko.

Jednak kiedy spojrzeć na sprawę na chłodno, to robienie postanowień noworocznych jest psychologicznie niebezpieczne. Jeśli znowu się nie uda, to można zacząć czuć się jak życiowy „przegryw”. „Znowu mi się nie udało, to już nigdy mi się nie uda” itd. itp. Często wynika to być może ze zbyt ambitnych celów. Żyjemy przecież w czasach, gdy wiele osób chce nam wmówić, że musimy mieć wyjątkowe życie, pasywny dochód, miliony na koncie. A cóż złego jest w byciu zwyczajnym?

Imperatyw niezwyczajności

Naprawdę, cóż złego jest byciu zwykłym człowiekiem? Dlaczego co druga osoba, którą obserwuję na fejsie chce być drugim Elonem Muskiem? Broń Boże, nie neguję życiowych ambicji, planów, marzeń. Mam jednak przekonanie graniczące z pewnością, że w wielu przypadkach, ludzie podjudzeni imperatywem niezwyczajności, zaczynają postępować wbrew sobie. Nie szukają tego, co w życiu ich cieszy, nie szukają tego, co stanowi prawdziwą wartość ich życia. Szukają jedynie drogi do realizacji kompletnie odrealnionego celu, który ma im zapewnić szczęście. I jestem też przekonany, że w większości przypadków osiągnięcie tego celu, wcale nie zapewni im szczęścia. Bo szczęście to bycie z kimś kogo się kocha, bo szczęście to delektowanie się pięknem, które nas otacza, szczęście to obserwowanie bawiących się dzieci lub kotów.

Pieniądze, wielkie firmy, spektakularne sukcesy z pewnością są czymś potencjalnie przyjemnym. Ale są też obarczone dużym stresem. Mogą sprawić, że będziemy mieć wygodniejsze życie, ale nie dają żadnej gwarancji, że będziemy szczęśliwsi. Tak wiem – to truizm. Ale w tym pędzie życia codziennego naprawdę często nie jesteśmy w stanie dostrzec jak wiele dobrych rzeczy jest dookoła nas. Gdy piszę ten tekst, kot siedzi mi na kolanach i myślę jak Faust „trwaj chwilo, jesteś piękna”.

Bądź dla siebie łagodny

Jeśli jednak już chciałbym podjąć jakieś noworoczne postanowienie, to co najwyżej jedno i proste. Takie, które będzie dla mnie ważne, ale jego realizacja nie będzie mnie skazywać na katorgę. Trzeba od siebie wymagać, ale trzeba też umieć być dla siebie łagodnym. Życie to nie ciągłe walenie głową o ścianę.

Trzymajcie się i do siego roku!

Źródło zdjęcia głównego: Unsplash.com Alexis Antoine

---

O AUTORZE Cześć, nazywam się Tomasz Saweczko (aka Łysy, na insta @yourbaldy), z wykształcenia jestem matematykiem. Nie jestem ani pakerem, nie chodzę do kosmetyczki co drugi dzień, ani nie traktuję ulicy jak wybiegu. Zaś męskie dbanie o siebie, to dla mnie coś więcej niż tylko wygląd... Czytaj więcej!